SEKİZ ON YAŞINDA.....!
Ne zaman iğde ağaçlarını görsem;
Gözlerimin önünde çocukluğum. Ne zaman iğde çiçeklerini gördem; Aç günlerim gelir aklıma. Doyasıya ekmek bulamadığım, Akasya çiçeklerini yerken; Çizilen kanayan ellerim, Ayaklarım. Bir avuç kırık leblebiye aşerdiğim; Çikolatadan habersiz, Günlerim. Arkadaşlarım: Adnan, Raşit, Ziya. Onlar da benden farksız, Yaşıyorlar; Güya! Yeni çiçek açmış iğde ağacının, Baygın kokusu altında. Hepimizin garip bir dünyası Yaşlarımız sekiz, on yaş; Arası. Neden yapıldığını bilmezdik; Merakta etmezdik, Giysilerimizi; aktan gökten! Ben hep düşlerdim: Ekmeği bol bir köylünün yanına; Karın tokluğuna, Yanaşma olmak isterdim. Öküzlerin koca boynuzlarından; Korkmasam. Karınları şişinceye kadar otlatsam. Bıyığım bile terlememişti Yaa! Dünyamı değişirdim; Bir çift bazlamaya...! SÜLEYMAN ÜSTÜN |
DEĞERLİ YORUMLARA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM…
……………………………………Saygı ve Selamlar..