ADRESİ YOKTU ...
Belki de hızlıca akıp giden şey ,
Zaman değildi , Ömürdü ... Ve hayattan üstün olmanın yolu , Sessiz sedasız yaşamaktı bazen ... Benim sessizliğimin içinde , Kâğıt ve kalemim vardı ... İçimden arşa gelen sözlerimi , Ben söylerdim kalemim yazardı ... Bazen sorardım kendi kendime ; Huzur kaç kilometre uzaktaydı ? Hangi tabela gösteriyordu sevgiyi ? Hangi durakta beklemek gerekiyordu ? Oysa ki sevgiden önce gelen , Güvenin adresi yoktu ... |
Sevgilere gidişin adresini arayan bir gönül sesi şiir.
Güzeldi. Beğendim. Yüreğine sağlık dost.
Selamlar ve sevgiler.