5
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1219
Okunma
Belki de hızlıca akıp giden şey ,
Zaman değildi , Ömürdü ...
Ve hayattan üstün olmanın yolu ,
Sessiz sedasız yaşamaktı bazen ...
Benim sessizliğimin içinde ,
Kâğıt ve kalemim vardı ...
İçimden arşa gelen sözlerimi ,
Ben söylerdim kalemim yazardı ...
Bazen sorardım kendi kendime ;
Huzur kaç kilometre uzaktaydı ?
Hangi tabela gösteriyordu sevgiyi ?
Hangi durakta beklemek gerekiyordu ?
Oysa ki sevgiden önce gelen ,
Güvenin adresi yoktu ...
5.0
100% (8)