Yaprağın Hikayesi...
Uçan bir yaprak; nereye gidiyorsun böyle.
Ne olur geçtiğin yolları yaşadıklarını söyle. Ömrümüz sona erdi, düşüyoruz toprağa. Hüzünlü bir şekilde baktım düşen yaprağa. Ne kadar da kısaymış dünyadaki hayatın, Çok kısa sürdü, bitti dünyadaki seyahatın. Lütfen bana yaşadığın bu hayatı anlatsana. Hayatını anlatırsan çok dua edeceğim sana. Yedi ay önce küçücük bir filiz olarak çıktım. O kırılmaz sanılan kabuğumu kolay yıktım. Güneş okşarcasına vururdu bütün yüzüme, Güneşin değmesi ile sevinç gelirdi gözüme. Gözlerimi açtım işte dünya denilen hayata, Güneş vurdukça rahat büyüdüm her hafta. Bulunduğum dalın kollarını iyice kapladım, Biliyorsun işte yeşermiş yaprak oldu adım. Yakın komşularımız da vardı alt ve üst katta, Güneşi gördükçe çok sevinir, tat var hayatta. Güneş her sabah güzelce vururdu üzerimize, Her gün günaydın, hayırlı sabahlar derdi bize. Bir hafta içinde büyüdük koca yaprak olduk, Çevredeki yeşermeyi görünce neşe ile dolduk. Kelebekler, sinekler, kuşlar konardı üzerimize. Misafirliğe gelir tatlı tatlı hal hatır sorardı bize. Üzerime her gün kondu; böcek, sinek, kelebek. Kelebek tırtıl halde çıkmamış küçük bir bebek. Yemyeşil açılmış kolumdan kanadımdan yedi, Of be bizim için yaratılmış yeşil yaprak derdi. Çok şükür yeseler de ulaştık işte bu güzel güne. Şöyle bir bakıyorum yeşerdiğim geçmiş o güne. Güneş iyiden iyiye ısıtmaya, yakmaya başladı. Sıcak yaz günlerini hiç sorma bizi iyice haşladı. Sıcak yaz günlerinde çok zaman aç susuz kaldık, İnsanların ve hayvanların çıkardığı havayı aldık. Biz de kendileri için temiz hava oksijen saldık. Ağaçların her kolunda yeşil olarak biz vardık. Meyveler de olmaya başlamıştı yan tarafta, Sizler de gölgemde otururdunuz çoğu hafta. İşte sizlere temiz havayı salan yeşil yaprağım, Sizlerin saldığı karbondioksiti daima alacağım. Zaman çabuk geçermiş yaz mevsimi sona erdi, Yaşadığı zamanı; hayatını bitmez zannederdi. Sonbahar mevsimiyle rengim sararmaya başladı, Herhalde hayatın sonuna geldik, hayat yavaşladı. Zamanla yaşlanmaya, sararmaya başladı rengim. Bizlerle çıkan bütün komşu yapraklar de dengim. Dünyada olan yaşantımız sonbaharda sona erdi. Bu yeşil yaprak bir zamanlar ölecek kim derdi? Bak ayrılıyorum ağaçtan düşmeye başladım artık, Sarardım, yaşlandım çok yerim delik deşik, yırtık. Soğukların vurması, rüzgar esmesi ile yere düştüm, Zannetme ki sizlere, ağaca, parka, hayata küstüm. Her canlı doğar, büyür, hayatı yaşar, sonunda ölür. Dünyadaki yaşamı sona erer hayat defteri dürülür. Önemli olan burada yaşadığın hayatının iyi olması, Her yanının iyilerle, sevaplarla, güzellikle dolması. İnsanoğlu benden daha uzun süre hayatın var ama, Değerini bil benden çok ulaşırsın gündüze akşama. Önemli olan dünyada doğru dürüst halde yaşaman, Lütfen benim hayatımdan ders al sonra deme aman. Sen de bir zamanlar bu dünyada doğdun, büyüdün. Geriye baksana hayat defterinin ne kadarını dürdün. İyi hesapla önünde yaşayacağın ne kadar yaşam var, Geçmişin kötü ise bundan sonrası için elini aç yalvar. Allah’ım bundan sonraki hayatımı doğru dürüst eyle, Bunu içten, samimi olarak, inanarak ve kalp ile söyle. Bu dünyadaki yaşamınız gün gelir elbet bir gün biter. Her canlı buradaki yaşam sonucu dökmüyor mu ter? Buradaki yaşamını düşen yapraktan ders alarak yaşa. Unutma hastalık dünyadan ayrılık her an gelebilir başa… 10.11.2016 Hasan Kaya Eğitimci-Şair-Yazar |