0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1294
Okunma
Mesele düşmem değildi ki.
Hep aynı hayatı yapmam,
Tam kapısından geçerken,
Dönüp ardıma bakmamdı.
Pencerede mi diyerek,
Görmeyi umut ederek,
Kendimden geçmemdi.
Ayaklarımın birbirine dolanması,
Bedenimin yerlere yuvarlanmasıydı.
Mesele yara almam değildi ki.
Hep aynı yerden yaralanmam,
Tam şifa buldum derken,
Sol yanımdan kanamamdı.
Bir hayale kapılarak,
Bir yalana inanarak,
Seveceğini sanmamdı.
Dışımın zemheri kışını yaşaması,
İçimin cehennem ateşini taşımasıydı.
Mesele sevmemesi de değildi.
Hiç bir şey söylememesi,
Hem kendinin gelmemesi,
Hem de gel dememesiydi.
Hiç bir şey bilmeyerek,
Fallardan yardım dileyerek,
Yıllarca bir işaret bekleyerek,
Ömrümü tüketmesiydi.
Mesele onun ettikleri değildi ki.
Benim çektiklerime değmemesiydi.
Celal BAHAR
