Ne bir başlangıç nede bir sondur aşk, içinde ya dram yada komedi vardır. Uzun soluklu izlediğin bir filmin kesişen yollarında kavuşmaktır sarılmaktır özlemle, kapalı gişe oynayan bir oyundur aslında hayat, kimi zaman acıklı kimi zamanda kahkahası bol bir senaryodur. Biz ise sadece bu oyunun parçalara ayrılmış pazıllarıyız birleştirilmeyi bekleyen.

Perdesi kapanan tiyatro gibi kalbim
Ne zaman sevip ne zaman sevmiceni bilmez
Ertesi günü küsen sevgili gibi ellerim kaba saba
Ne zaman gülü dikensiz tutucanı bilmez
Cahıllığından hop oturup hop kalkar
Edebi adabı bilmez öfkesinden
Bir bakınır sağına soluna
Kin tutar bahanasından
Duymaz azından çıkanları kulakları
Şarkıyı şiiri söyler allahından sefasından
Köz olur yanar bedeni
Öyle bir zaman gelirki ağlamaz delikanlılığında
Hem daha yaşı kaçki
Hayırlısı der her akşamın sabahından
Bilmezki ağlanır giden sevgilinin ardından
Yaşı küçücük ama yüreği kocamandır
Adı cananın canıdır
Oyuncaklarına umut bağlamıştır
Evciliği gerçek aile sanmış
Hadi sen baba ol ben anne
Yaklaşmıştır kötü son
Her aşkın hikayesidir tiyatro
Kapalı gişe oynayan film gibidir kalbim
Ne zaman atıcanı ne zaman durucanı bilmez .

Servet KONAÇOĞLU