AY BUHARLAŞSINhayaller yaslanır gecelere ve ağlardı gece o hüzünle karanlık yosun tutar korkular birikirdi basık arka odalarda batıl düşler daracık hücremde donar yasak sıcaklığım eritirdi düşlerimi ne vardı bilmiyorum aklımda tebessüm ederek daldığım uykuları bir masal ateşiyle özlüyordum belki. çatılmaktan derinleşmiş hayatımı parantezlerdeki aşklarımı sokağa çıkması yasak tutkularımı uyduruk hikayelerdeki kahramanlar aynılığında izliyordum belki. ne vardı bilmiyorum aklımda ilk yalanımdaki masumiyetin arzusu sipere yatmış askerin korkaklığı cümlelerde gizli kaçamak bakışların dekoltesi beni titreten ilk aşkımındaki gözler aynılığında izliyordum belki. şimdi mi ne var aklımda... gözkapaklarımda dinelen uykuya gözlerimin renginde bir karanlıkta sürgün edilmeye çağrılıyorum belki. uzandım sevgilime ay buharlaşsın artık. |
uzandım sevgilime
ay buharlaşsın artık(...)