Ağaç şefkatli

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Toprak ananın kolları gibi
Ağaç şefkatli

Gözü çıksın şehrin
Şehrin dişleri kanlı
Kaç şehirden ağaç
Sen toprak ananın şefkatisin
Kurtulamadım ben de şehirden

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Şu şehirde
Ağaç şefkat güneşi ...
Ağaç gönlümün bir eşi

Şehir görmesen de
Ağaç şefkat güneşi
Gözün çıksın şehir

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Ey ağaç
Kıymetin bilinmedi bu şehirde
Dalını kestiler gövdeni çizdiler
Gönlüme benziyorsun bu şehirde
Gönlüm gibi saf ve duru oluşunu da sevdim
Şehrin gözü çıksın
Ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi
Bu şehir varsın bilmesin kıymetini

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Sevdim ağaçları
Ağaç şefkat güneşi

Şehir dişlerin kanlı
Gözün çıksın şehir
Dişleri kanlı şehir
Bir ağaçlar devrildi bir de gönlüm bu şehirde
Şehir ey kirli fikirli
Ağaç imanlıdır yeşil zikirli
Sevdim ağaçları

Şehir bilmese de
Ey ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi
Şehrin dişleri kanlı
Gidelim bu şehirden

Şehir insafa gelmez
Gör bu aşikar gizliyi
Gel gidelim ağaç
Bu şehir sarhoş bulamaz doğru çizgiyi
Ey ağaç ey şefkat güneşi
Gidelim bu şehirden bu körden kaçalım
Bu bir deli yakanı kurtar

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Gel gidelim ağaç
Yeşil ormanlar bulalım
Yeşiliğin serin denizine gidelim
Bu yangından çıkalım gel ey ağaç

Arkadaş ol gönlüm senin dostun ağaç
Ağaç bir şefkat güneşi...

Ah dişlerin kanlı şehir
Bir ağaçlar devrildi bir de gönlüm bu şehirde
Kaldım gitti bu şehirde
Neden Allahım

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Şehir görmese de
Ne güzel yaratmış yaradan seni


Gel gidelim ağaç
Anla ey ağaç
Bu şehir kovuyor bizi
Bu şehir kör.anla arkadaş ol sarıl bana
Bu şehrin dişleri kanlı sana ve gönlüme düşmanlığı var
Gidelim gel

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Yeşile ve ağaca düşmanlığın ne
Gözün çıksın şehir
Leylanın gözleri yeşil değil mi
Ey mecnun dost sana da ağaç
Ağaç şefkat güneşi...

Şehir görmese de
Her ağaç şefkat güneşi
Her ağaç derviş gönüllü
Bu vatanda
Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana
Neden kovdun ağaçları kuşları
Canavarsın

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Babadır ağaçlarımız
Bu vatanda
Ağaçlar şefkat güneşi oldu bize bu vatanda
Şehir körsün
Gözün çıksın şehir
Ey şehir dişlerin de kanlı
Yedin bitirdin ciğerimi
Canavarsın
Ağaçlar kuşlar dost bana
Sen kestin ağaçların dallarını
Onlardı ağacın duaları
Gözün çıksın şehir

Ey kör şehir
Canavarsın

Ağaç şefkat güneşi gibi
Ağlamaklılar ağaçların benim gibi
Canavarsın
Gözün çıksın şehir

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Yüreğim gibi derviş yüreklerine kim salmış ateş
Şu ağacın güzelliğine bak
Daha kurumamış gövdesi ve kökleri
Rahat bırak kucaklasın mavi gökleri
Mavi bir hırsla
Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana

Şehir görmese de

Kestin o yeşilliği
Daldal öldürdün ağacı
Gözün çıksın şehir
Canavar


Anladım ey ağaç bu şehir elinde balta kovuyor ikimizi
Ağaç dost bana
Zaman boğuluyor şehirlerde her yaz
Ağaç dost zamana
Gözün çıksın şehir

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Çırpınıyorsun şehirlerde ey ağaç
Gel gidelim ey ağaç
Yeşilin denizi gibi ormanların dalgalanışı
Denize düşmüş çocuklar gibisin
Gidelim bu şehirden yüzme bilmeyen
Bu şehir kovuyor bizi
Bu şehir kör
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı...
Bir canavar

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost kuşlara
Toprak ananın kolları ağaç
Toprağın mavi duası ağaç...
Şefkatle sardı bizi her ağaç

Ey ağaç seninle büyüyen şefkattir
Demirde kömürde çelikte betonda var mı yeşil şefkat...
Bu şehir kovuyor bizi
Şehir kör
Bir canavar

Gözün çıksın şehir
Şehir görmesen de
Gölgesinde uyuyor bir bebe
Ağaç dost bebelere


Sevimlisin ağaç
Kesmedim ve kırmadım dalını bile
Şikayetçi olursun diye gelirde dile
Uzayıp maviliğe
Dertlerimi anlatasın diye mi
Ağaç şefkat güneşisin bu evrende
Bu şehir kovuyor bizi
Bu şehir kör
Bir canavar...

Dost bildim seni ey ağaç
Ağaç şefkat güneşisin...
Dal dal
Beşiğimiz olmadın mı ağaç
Bu şehir kovuyor bizi
Şehir kör
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı

Gözün çıksın şehir
Şehir görmesen de
Ağaç dost nehirlere
Ağaç şefkat güneşi
Yaprak yaprak
Gölgesinde uyuyor kaç bebek
Uyuyor gölgesinde gözünden uyku akan kelebek
Ağaç şefkat güneşi
Derviş gönüllü
Dalında kuşlar...
Dalında salıncaklar
Oyuncaklar çocuklar...
Ağaç gül gül koşar zor zamanda bize
Bir çölde bir gün
Onu da gölgelemedi mi ağaç
Dost bildim her ağacı
Bu şehrin dişleri kanlı
Fikri kirli

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Ağaç dost derelere
Ağaçlar yelpazendir ağaçları sev bebek
Sevgisi büyük bebek
Sende daldal dala konan kelebek
Ağaç şefkat güneşi...

Dost bilmişim ağacı
Yeşil bayrak yaprakları
Dalları duadaki el gibi
Ey ağaç
Bu şehir kovuyor bizi

Gözü çıksın şehrin
Ağaç dost yeşil meralara
Ağaçları sevdi bebek
Ağaçları sevdi kelebek
Ey ağaç şefkat güneşisin
Dost bilmişim ağaç seni

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Bu şehir kovuyor ağaç bizi

Gözü çıksın şehrin
Ağaç dost insana
Ey ağaç büyüyen şefkatsin yeşil yeşil
Dost bilmişim ağaç seni
Yoksul ellerine nasıl alırlar dikenli baltayı
Dost bildim ağaç seni
Bu şehir neden kovuyor ağaç seni
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı

Gözü çıksın şehrin
Ağaç dost toprağa
Ağaç seninle büyüyen şefkat
Dertli beşiğimiz senden ağaç
Fakir tabutumuz senden ağaç
Dost bilmişim ağaç seni
Ağaç seninle büyüyen şefkattir
Dost bildim ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç bizi

Gözün çıksın şehir

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Tabutumuz oldun ağaç
Gel gidelim ey ağaç
Bu şehrin dişleri de kanlı

Çok eski ey ağaç senle dostluğum
Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Ağaç şefkat güneşisin
Ben insan sen ağaç benimle büyüyen gül aşk
Seninle büyüyen gül gibi bir şefkat
Ağaç senle büyüyen şefkattir
Bu şehir kovuyor ağaç bizi
Şehir kör
Bir canavar

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana
Beşiğimiz oldu ağaç
Tabutumuz oldu ağaç
Yaktık ısındık
Ey ağaç sende insana şefkat güneşi
Ey Tur dağının nazlı ağacı
Şefkat güneşi oldun Musaya
Dost bildim ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç bizi
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana
Yoksul toprak ananın bize uzanan kolları ağaç
Şefkatle sarmışsın bizi
Nasıl dost bilmeyeyim ey ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç bizi

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Bir ağaçsın baharı yüklenmiş bekçi at gibi
Çiçekli yat gibi
Ağaç seninle büyüyen şefkattir
Bu şehir kovuyor ağaç bizi
Şehir kör
Şehir canavar

Ey ağaç deli dünyayı uçuracak beyaz kanat gibisin
Ağaç senle büyüyen şefkattir

Gözün çıksın şehir
Şehir görmesen de
Elif gibi soylu uzuyor zengin göklere soylu ağaçlar
Elif diye ağlıyor sevimli rüzğar yapraklarında
Kıymetiniz neden bilinmedi bal dilli ağaçlar
Şehir canavar

Ağaç seninle büyümüş şefkat
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç bizi

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost insana
Ahir zaman işi diyelim mi bu düşmanlık
Çöl görmese de
Bir ağaç gölgeledi efendimizi
Ağaçlara verdik sevgimizi
Tufanda Nuha ettiler bir gemi hediye
Ağaçlar dost
Gözün çıksın şehir
İnsana sevgisi deniz ağaçların
Sevgisi zengi denize benziyor ormanlar deniz...

Gözü çıksın şehrin
Görmüyor
Ey ağaç seninle büyüyen deniz gibi en mavi bir şefkat
Kıymetiniz bilinmedi gül gönüllü ağaçlar
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Sevgim büyük bebek...
Bu şehir kovuyor ağaç bizi
Şehir kör gönüllerimize
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı