Vedası HüzzamHüznüm ve sevincim hep farklı tartıldı Vedası hüzzamda saklı neticelerin Havasını soludum şuursuzca Çoğalıyor benimsedigim kentlerde Naif kalan sensizliğin izleri... /Ne acıymış her gece düşlerini kurduğun kadının Yokluğuyla boş bir odada uyanmak/ Acılarımı hiç bilen olmaz halbuki Türkülerde bile tepinirdi masumiyet Üşümüş hecelerimi duayla yokuşa sürerdim Ezelinden beri kalaysız bir tepsiydi dünya bana En kötüsü gençliğime yapışmış bir resim... /Daha hiç bir kantar tarafından tartılmayan Derinlerimde ne yaralar var/ Yalnızlığıma uluyan köpeklerin sesi yankılanır Hayallerim acıyla karılıp gider ardından İşte ozaman yalın ayak kalmış bir çocuk ölür Ve ben Naaşı uzanırken İç dünyamın musallasında Bütün ümitlerimi bir kefen niyetine bedenine sarar Uğurlarım ağlamalarımla beraber... /Vebali ağır gelir/ Şiir; Hasan Yılmaz |