SEN, GEL
Gel...
Seni, bekliyorum... Kurak topraklarım, seni bekler... Gülmek ister gülün, soldu yeterince... Sensiz kalmak, acıtır tüm zerrelerini... Boynum bükük, güneşsiz kaldı... Gel ki güneşim, dik dursun endamım... Sadece sen doldurursun, kimsesizliğimi... Sen neşe saçarsın, alemime... Ben ki sen gitdin gideli... Gülmeye hasret, bekleyeninim yolunu... Bir sarmaşık gibi sar beni... Bırakma hiç, ömrümün son deminde... Dünyaya, senle yeniden açılsın gözlerim... Seni görsün şafakla... Seni görerek kapansın güneşim... Ta ki seni yeniden göreceğim umuduyla... Her günü son gün, son dem gibi yaşayalım... Hüzün, uğramasın yurdumuza... Yuvamız, fırından çıkmış taze bir ekmek gibi koksun ... Seher... 15/10/2016/Ctesi/Alanya |