Sensiz Koylarındayım ZamanınAteşin düştü zamansız yüreğime Hazırlıksız yakalandım gidişine Sensiz bir hiçim artık Yalnızlığın peşinde sürüklenip gidiyorum Sensiz koylarında demirliyorum zamanın Sesimi duy diye haykırıyorum Gözyaşlarım dondu akarken yanaklarımda Yaşadıklarımız çok yıprattı bizi Biraz daha hoşgörülü olabilseydik Empati yapabilseydik Anlardın Hergece gözyaşlarımla sana yazdığım şiirleri Neden nokta koyamadığı mı Gören gözler kör olduğunda Dil susar inzivaya çekilir Kelimeler sessiz kalır içtiğin suların tadı zehir olur O’nsuz aldığın her nefes Biraz daha ölüme yaklaştırır Kirpiklerin kapanmaz geceler boyu Her yağmur yağdığında oturursun cam kenarına Buğulu camlar arkasında beklersin sevdiğini Giden gelmez geri Sorgularsın beyninde neden niçinleri Kim bilir Belkide erteler gelişini Yüreğini yakar akan tuzlu gözyaşların O’nsuz bir ömür geçmez ki Bir dön de bak arkana Bıraktığın enkaz yığınıyla övün Çektiğim acılara dayanmıyor yüreğim Korkuyorum Tek kelime söz etmeye Yanlış anlaşılmaktan korkuyorum Anlatsam anlar mısın derdimi Öyle zor durumdayım ki Artık herşey flu yaşam anlamsız Gezdiğim tüm sokaklar bomboş Çaresizlik kokuyor her yanı Ürpertiyle uyanıyorum sabahları Gözlerimi açtığımda Sen düşüyorsun aklıma kokun sarıyor her yanımı Sanki hayat duruyor Sensiz bir sabaha uyanmak Beni çok korkutuyor Seni sevdiğimi fısıldıyorum yeni güne Bensiz bir dünya hayal etmeni istemiyorum ... Refik 12 . 10 . 2016 İstanbul |
Gönül rahatlığıyla okudum...
Beğendim...
Kutlarım...
................................ Saygı ve Selamlar...