YaşamakBu gece de belleğimi kaybettim. Şakağımdan söküp uykumu, Sabahlara taşıyan kaygıdayım Ve kayıtsız bir dünyada Maziyi hatırlatması gibi Boyası zifiri kalplerin Eski degirmende İnsan ögütülmesi Yine cephaneliğin kapısında Bomba tüccarları İçimize işledi ölüm kokusu Aktı gök oluk oluk İndi acılar yere Acıları attılar içeri Lakin Tutsak soluklu bitkiler bile Yaşamlarını yitirirken Ayrılmaz birbirinden Var olmak |