Sabırda Bir Yere Kadar Ruhsuz Bedenimden Dışa Taşıyorum
Öyle düğüm attın ki hayalllerime ne yaptıysam çözülmüyor
Nasıl kaybettiysen şerefini mikroskopta bile görünmüyor Hayatımı hayatına bağlamıştım ya sensizken ölünmüyor Param parça yaptığın bu adam artık mutluluğa bürünmüyor Hergün güneş doğsada gökyüzüne hep karanlığı tadıyorum Boşa çıkardığın sevdama değilde gençliğime acıyorum İmrenerek kurduğum hayaller korkularım oldu kaçıyorum Sabırda bir yere kadar ruhsuz bedenimden dışa taşıyorum Mustafa Ermişcan |