İÇİM BURKULUR
avuçları nasırlaşmış yoksula
içim burkulur derinden derine kendimi koyduğum olur onların yerine gözlerim nemlenir çaresizliklerine görünüşte ele güne karşı tok evlerinde pişecek aşları yok baharla beraber çıkarlar yoksullar sokağı evlerinden ayrı şehirlerde bulurlar kendilerini sezonluk amele gündelikçi onlar güneşin altında kararır yüzleri içine çökmüş karınları ile yarı aç yarı tok geçer günleri toprakta çapa yapan ürünü tarladan toplayan alın terini yere akıtan avuçlarını göğe açıp şükür üstüne şükür deyip yaşama tutunmaya çalışan bizim insanlarımız onlar. Nazmi Şenusta.30.09.2016.Orhangazi/BURSA |