KARA GECE
... ne de olsa Eylülden
"Fesleğen kokulu balkondan yine konuk ettim geceyi köhne yalnızlığıma ben İçerimdeki kulpsuz kapıdan gir dedim içerime benim Bir hâl oldum gelir gelmez soluk yüzümden devrilirken yüzüne baktım gecenin Çayımı yudumluyordum sonra dumanlıyı yaktım gece gece geceden kendime kendimden geceye baktım neler düşündüm neler hayat yaşayacağım derken hayata küsenleri bile... Gecenin kör vaktimi şimdi gündüz mü uyuyor şu an? tuttum bekliyorum yüreğimi çığlığımın ötesinde sanki Damarıma dayanan albastı cisimsizlikten yorgun düşmüş yüzüne bakınca anlıyorum derin yalnızlığımı gecenin Başbaşayım yine geceyle serinlik kulağımda uğultu uğultular karanlığa karışık rahminde dölleniyor aklımın cevapsız sorular geceleyin" |