ARMAĞAN
ARMAĞAN
Bir bayan, sonunda otuzlu yaşın Gençlğin ardından tutmakta yasın Tatmış bir çok acı gülmemiş yüzü Tebessüm eder de kurumaz gözü Sahilde kahve der, dertlerin içer Dalar dalgalara kendinden geçer. Anlatamaz onmaz kalbinde yara Yangında bedeni halt etmiş çıra Susup şiirlere gömmüş kendini Küsmüş bu dünyaya bozmaz andını Bu şiir bendendir ona armağan Gülecek inşallah her ağlayan can 25-09-2016 Uğur UKUT |