SÖZÜN BİTTİĞİ YER
Kalbim öylesine yorgun kırık dökük
Ruhum öylesine bezgin ruh sönük Hayata tutunurken sırtın bana dönük Sözün bittiği yerde sana baş olaydım Kış güneşi gibi yaktın ısıtmadın Birgün olsun efkarımı dağıtmadın Gönül gözünü öyle derin kapattın Sözün bittiği yerde sana kaş olaydım Sen sevgiye aç kalmış masaldın Dinime uygun gönlüme yasaldın Sırtımdan vurdun yüzüme kara çaldın Sözün bittiği yerde sana aş olaydım Temizdi sevgim ana sütü gibi ak İçmedin ne haramdı nede yasak Bir gün doğmayacak sana şafak Sözün bittiği yerde mezarına taş olaydım |