Yalnızlık aleminde yürüyorum her sabah,
Aklı fikri bulanık görüyorum kendimi.
Sorduğum her soruda bana derler ki ; Günah
İki elim kafamda arıyorum kendimi..

Sahilde bir ben varım ,bir de ıssız bir gemi,
Havada uçuşuyor çatık kaşlı martılar..
Bakıyorum etrafa karşımda ruh alemi,
Yarışılmaya değer çarpışıyor kafalar..

Yalnızlık sokağında ilerliyorum bir an.
Yerde sararıp solmuş kuru dal yığınları.
İlerlemek bilmiyor vakit, saat ve zaman.
Gök yüzünü doldurmuş , sahte ay ışınları..

Gözlerim kararıyor, birden başım dönüyor,
Ne kadar acıklıymış, yalnızlıklar alemi.
Bıktım tek yürümekten , ayağım tökezliyor.
Derdime ortak ettim, tükenmeyen kalemi..

Mevsimler fark etmiyor, yalnızlık diyarında.
Sokağın köşesinde uyuklaya kalmışım.
Kimsesizlik narıyla zemheri kış ayında,
Kendi yalnızlığımla tutuşmaya kalmışım..