Haksızlık ediyorum.Sabahın ilk ışıklarıyla uyanan bedenim, Bir kez daha ruhumun sıcaklığıyla ısındı Korkum beni terk etmişti, onu kaybetme korkusu, İliklerime kadar işlemiş ken. Bu sabah onun gülümseyen suratı, Bu acı veren korkuyu çaldı benden O bu kadar umutluyken Benim acıya sığınmam kendi zayıflığım. Bir de onu kendi acımla boğmaya çalışırken Ne bekliyorum ki kendimden? Güçlü olmayı mı? Ben kendime değil ona haksızlık ediyorum. Şimdiye kadar ki tüm gücünün Kaynağı olan ruhunu ben zedeliyorum Bir anda onun çektiği acıyla Çiziyorum kafamdaki resmini Bir siluet gibi silik. Sami Arlan.. |