ALDIRMA BE GÖNÜLEylünün on üçüydü yine bugün Bende geziniyordu derin hüzün Mutluluk değil; keder ve sitem Yine hayal kırıklığı ve hüzün Tam otuz sene oldu sayılır Yapılan herşey amele yazılır Bir bu toprak senin içinde kazılır Unutma ey dost; sanada kalmaz Aldırma be gönül; yalan dünyaya Belki göçersin hanyaya, konyaya Çizgin gidiyor işte son noktaya Bir ağaç olamadın; döndün yaprağa Aldırma be gönül; gidiyorsun toprağa |