Yaldız
Her labirent kendini kaybıma adamıştı
Kayboldum... sözün bittiği yerde duyulurdu adım Kimi gece kimi günde Baş ağrısı çözümsüzlüklerinden mısralar terkedip ... Ve ilacın ilahın olabilirdi bu ilk doğru Sehpaya boynunu uzatan kahraman Yürü çetrefilin ucu muammayken Delirmiş fakat mahsun içim Tüm yolların sonu bir ışık Tanrıya sunulmuş Kutsanmış gülümseyişleri Boynuma dolarsan yükseleceğim Kaybolan her yıldızı yörüngesine çeken bir el var Biliyorum Ellerimi seviyorum |