ay ve güneş birbirini takip eder sevgiyle ama birbirine asla ulaşamazlar,
arada bir dag gibi duran engel ise sorumluluklari vardir.
ama bilirler ki çekim gücüdür onlari ayırmayan,sevgi, saygi, duygu ile birlikte,
birbirini izlerken bilirler onların çekimi yaratandan ötürü.
her bir ilahi emir ile hacimlerinin ekseni etrafında dönerler, ödevleri böyle görünür,
ilahi bir güç ile ilmin ve yüce divân’ın Tefekkür olarak sundugu dünya denilen âlemde,
biz insanlarada bir ödevdir aslında.
alemde görünen insanlar ise, kara parcasi ve mavi gökyüzüne tefekkür edecegine,
ben ve benim, egolariyla hala savaş, entrika, hile, kurnazlik, bagnazlik halinde birbirleriyle,
lâv püskürtmecesinde savaşiyorlar,öldürüyor,ölüyorlar,bu ne zahmet,zaten hepside ölümlüler.
hasılı ölümlüler ölümlüleri öldürüyorlar asırlardan beri.
kısır bir döngü ile semadaki görevini ay ve güneş tamamlayacaklar bir gün,
ama heyhat , insan ve dünya, kalmayacak kıyamet denilen sonda.
Keşke insanlar sevgiyi emredildigi gibi yaşasaydi ne güzel olurdu.
Insan yüzü ak giderdi “Ölsede de öldürülsede de Allah’ın huzuruna ..
ama heyhat !

Meral tice