Kum
Ben 50 bin kokuda seni ayırt etmeksizin ararken
Duyu organlarını bütünüyle kapatmıştın Mevsimlerin en ağırını yaşatmıştın bana Umarım gösterdiğin buz dağının içinde yüreğin volkan gibi yanar Uyuduğum kaldırımlar büyümeyi kesti Sana olan sevgimi de "büyü" deyip kesip attın Uyandığım yastıklar ağlamayı kesti Büyü diye bir şey yokmuş bunu anlayamadın Uzandığım sahiller; Tozun toprağın birbirinden kopmadığı Kuşun köpeğin birbirini kolladığı Ölümün insanları yokladığı Geçmişimin kırıntılarını toplayamadığım Varı yoğu göğü aşan umutların yaşlandığı yerdir.. |