DEDEM
Çıkmıştı çocuklarının istikbali için köyünden
Düşürmezdi çocuklarına okuyun demeyi dilinden Annemi okuturken yokluktu derdi Evlatlarının istikbali için kurumazdı alnının teri El emeği göz nuruyla yapardı terziliği Okur yazar insanlarla sohbet ederdi Ailenin fedakar direği Özenle bakardı güllerine Vardı bahçesinde kiraz vişne Dedem her zaman güler yüzlü Kimsenin istemez küstüğünü Derdi evlatlarına ölene acımam garibana acırım Dedemin hatıralarını hep anımsarım Hayat doluydu Anneannemin mutluluk kaynağı oydu Torunlarını severdi Onların okumasını isterdi Her derde göğsünü gererdi Bizi gördüğünde ayağa kalkar alnımızdan öperdi Kahveyi çok içerdi Kimseyi incitmeyi sevmezdi Engel olurdu gıybete Giderdi çağrıldığı zaman davete |
Kalemin susmasın
_______________________________________Selamlar