uzaktan gel
Biraz kendimleyim...
ıslak yüzüm her daim kindar bir kapkaçcı gibi hayat gölgemi ısırıp zehir saçıyor içime ilk sözü anımsamıyorsam sonun bi önemi yok Ve sırtımı sıvazlayan yorguna dudaklarım ödünç olsun Ummak sancısıyla ölü doğumlar yapmak aptallığın sınırında insan yeşertmek hevesi bi seferde böyle ... |
yine böyle bir hazirandı
seni tanıdığımız zamanlar.
ilk sözünü hatırlayamam senin,
ama
tanıdığımız zamana bağışla bizi,
üstelik
çok uzaktan geldim buraya.
ikigözüm,
ellerinden öperim.