Yıl 1971 güzel annem hakkın Rahmetine kavuşmuş avluda beyaz kefene sarılı annemin etrafında oynuyor,babama ablalarım neden ağlıyor diye soruyordu.Altı yaşında olup biteni tam olarak anlayamıyordum.yaş 20 yaşında asker de iken sevdiğimi kandırarak başkasına vermişler.Yine kader dedim.Uzakta olan başka birisini sevdim. Orya da Rahmetli babam bir yerden geliri olmadığından fazla masraflı olur diye istemeye gitmedi.Yine babamın sözünden çıkmayarak istediği kişi ile evlendim. Nede olsa baba bedduası almak istemedim.Yıl 2009 28 yaşında olan oğlum depresyonlu olduğu halde askere aldılar.acemi birliğine güle oynaya gitti.vatan vazifesi yapsın dedik.Usta birliği Diyarbakırda kendi ifadesi ile komutanı tarafından dövülüyor. şu anda 7 yıldır tedavi gördüğü halde sonuç yok iyileşmedi ilaçlar fayda vermedi diye ilacıda bıraktı sabaha kadar kendi kendine konuşuyor gülüyor.sinirlenince bağırıyor. neden mi yazıyorum aile huzuru olanlar huzurun kıymetini bilmeniz,bir de oğlum Fatih’e dua etmeniz için selam ve dua ile.

Gençliği yaşamadan
Anneme hiç doymadan
Sevgi nedir ? bilmeden
Ben dostlara küskünüm...

Gerçek murat almadan
Mutlu hayat kurmadan
Sevdiğime doymadan
Ben dostlara küskünüm...

Boynu bükük yıllarca
Soran yoktu aylarca
Hasta oldum günlerce
Ben kendime küskünüm

Keşke annem sağ olsa
Sağ yanımda otur sa
Bir kere yavrum dese
Ben kadere küskünüm

Yarım asır devirdim
Yüzü Kabe’ye çevirdim
Azaldı biraz derdim
Ben dostlara küskünüm

Oğlum askerde yandı
Saftı herkese kandı
Sabaha dek uyumadı
Ben kadere küskünüm

İlaç versem almıyor
Kontrole de gitmiyor
Bizi düşman biliyor
Ben kadere küskünüm

Asker olunca sevindi
Diyarbakır da devrildi
Çare yok sona gelindi
Komutanına küskünüm


Mutlu yüzler gördükçe
Ruhum her gün öldükçe
Dünya her gün döndükçe
Ben dostlara küskünüm