KÜL KEDİSİ
-Kül Kedisi-
... Ömrün tozuna yel eylendi durdu gönlüm, dağıtmak için kiri pası. Sevinç göz yaşlarım kursağıma tıkanırken, hüzünlere sel olup ağlayan gözlerim bir güzel temizledi yüreğimi balçıkla sıvamaya çalışan yüreksiz sevmeleri. Sonrası malum; Sevmelerinin üzerine toz konduramayan mahzun yüreğim nekadar da safmış tıpkı, kül kedisinin umutlarıyla inatlaşan guguklu saatin sarkacı onikiyi vurur vurmaz bal kabağına dönüşen hayellerim gibi. Lakin; Süpriz sonlar beklenmedik bir anda da artık prensesliğe terfi etmiş olarak kül kedisinin ayağına diz çökerek giydirilir belkide kim bilebilirki ’’O’’ndan başka. Sevil Özdemir |
Kalemin susmasın
____________________________________Selamlar