sebepsiz zaman
akşam güneşim rahatım vicdanım
ölüler gibi her an kuyulardayım insanları ifade ederken satırlarım karanlığım aydınlığa döner yarınlarım gün batımı hoş ses bir kadeh içimde dünün sancısı yarın kaygısı gönüllerde hep kime aitse bir ah içimde efkarın baskısı sonsuzluğun şarkısı firarım kaçışlarım serin derin sabrım doluyor geçtikçe zaman sebepsiz vuslatım insanlara gün bittikçe daha dargınım kendi halime bir kez daha acıdım.. |