ŞİİR GİBİ ADAM
Ne kalemi yorulurdu ne bileği
Bir seni bilirdi şiir gibi adam Bir kalemi vardı bir de yüreği Bir seni bilirdi şiir gibi adam Varlığınla hergün hüzünlü yaşar Adının güzelliğini sayfalara boyar İçinin güzelliği sel olup taşar Bir seni bilirdi şiir gibi adam Seni seyirlik değil istiyordu ömürlük Gül bahçesinde dursa ona olur kömürlük Yirmibir güle bu nasıl nankörlük Bir seni bilirdi şiir gibi adam Hüküm giymiş gönlünden aklanarak Kaplumbağa gibi içine saklanarak Bir gün gelirsin diye yollara bakarak Bir seni bilirdi şiir gibi adam. |