Merhaba şiir sever sevgili dostlarım.Uzun bir aradan yine karşınızdayım.Uzun zamandır kaç ay olduğunu ben bile unutmuş olduğum,bir şiirim ile yine sizlerin huzurundayım.Şiirin hikayesine gelince.Bazen sevdiklerimizden bizi ölüm ayırır.Burada ölümden sonra bir aşığın yaşadıklarını,duygularını anlatmaya çalıştım.İlham kaynağım bu duyguları yaşayan insanlar oldu.Böyle bir şiir karşınıza çıktı ve sizlerin beğenisine sunmanın mutluluğunu yaşıyorum.Umarım beğenirsiniz.Tekrardan görüşmek üzere.
Yüreğinizle yaptığınız her şey bir gün size geri dönecektir.


AYKUT UYSAL

Unutmuşum kapıyı anahtarla açmayı;
Anahtarımı koyduğum yeri bulmak epey zor oldu.
Yabancı gibiyim;
Oturmuş olduğum dört duvara.
Çok sessiz kaldı senden sonra bu dört duvar.
Alışmışım tarif edilemeyecek kadar çok;
Sana ve senin neşe dolu hallerine.
Şimdi ise;
Bomboş bir dört duvar karşılıyor beni.
Alışmak alışmaya çalışmak;
Hiç bana göre değil.
Kalem kağıda bakıyor;
Bir şeyler yaz diyorlar bana.
İçimden hiç gelmiyor bir şeyler yazmak.
Her tarafı süzüyorum;
Senden kalan hatıralar canlanıyor.
İçim buruk;
Gözlerim nemli;
Dilim suskun.
Zamansız gittin.
Elimden gelen hiç bir şey yok.
Giden geri gelmez o yoldan;
Çok iyi biliyorum.
Özledim seni.
Gülümseyerek kapı açmanı;
Evi dolduran neşeli hallerin;
Parlayan gözlerin.
Çok özledim seni;
Tarif etmek mümkün bile değil.
Mektuplar;
Hatıralar;
Kısacası her şey eskidi.
Sevgi;
Sevda;
Hasret her geçen gün artıyor.
Kavuşma isteği;
Her gün bedenimi kasıp kavuruyor.
Düşen yağmur damlaları;
Yüreğime saplanan bir hançer gibi.
Güçlü ol deyişlerini duyar gibiyim.
Kolay değil.
Hatıralarla;
Seni sensiz yaşamak;
Hiç kolay değil.
Anlamsız bakışlar;
Dinmek bilmeyen gözyaşları;
Bitkin bir beden;
Senden sonra bana kalan.
Tarif edilemeyecek kadar;
Çok özledim seni.


AYKUT UYSAL