Bir şiir yazsam
İsimsiz, nesnesiz, kalemsiz, kağıtsız. Sensiz ve bensiz,
İçinde dünya olsun, güneş ve ay olmadan
Yol olmadan, ulaşılmadan.
Deniz dalgasız olsun, içinde balıklar yüzsün
Gülümsesin su yutmadan boğulmadan.
Yollar olsun ama araçlar olmasın
Yürürken insanların ayakkabıları eskisin, yırtılsın.
Ayakları acısın, oturup dinlensin, hatta uyuklasın.
Rüyalar alabildiğine renkli olsun, uykuda insanlar mutlu olsun.
Uyandığında, çok parlak bir güneş doğacakmış gibi hayal kursun.
Yıldızlar ve ay, gök yüzünde salıncakta sallanacak oda seyre dalacak
Mutlu insan, şiir yazsam sensiz, bensiz.
İnsanlar karda kayak yapsa ama kar olmasa.
Üşüseler, kartopu atmak için eldiven örse anneler,
hatta bere ve atkı.
Başı üşüse, soğuk kafasının üstünden dalga geçer gibi geçip üşütse.
Ellerini üflerken, nefesi donsa.
Sensiz, bensiz bir dünya olsa.
Adı şiir olsa, roman olsa, aptalca hayallerin toplandığı.
Yazsam sayfalarca ama kağıtsız, kalemsiz, sensiz, bensiz.


Melek kılıç