Yuttum!
Yettim hep kendime, yetindim varla;
Olmadım açgözlü, kavruldum harla. Çalıştım, okudum hem de okuttum; Yaşadım darlığı, öfkemi yuttum! Bilirim açlığı, uykusuzluğu, Çaresizliği ve huzursuzluğu. Yılmadım, kaçmadım, hak yolu tuttum; Şükrettim Allah’a, acıyı yuttum! Kaçırdım en güzel kısmetlerimi; Var bunda da hayır, tüm dertlerimi Bildim dost, bedbinlik nedir unuttum; Kavruldum yağımla, hırsımı yuttum! Dediler ‘Salaktır!’ iyi niyete; Yediler hakkımı sıfır diyete. Çıkarcı güruha büyük umuttum; Varmış meğer neler, yuttum ha yuttum! Olmadı çok dostum, kalmadı hâlim; Çıktı hep karşıma haksız ve zalim. Yapmadım hiç ayrım, herkese koştum; Yalanı, riyayı kansa da yuttum! 10.08.2016 |
Kalemin susmasın
_____________________________________Selamlar