Dinseydin Gönül
Ay, güneş, dünyaya hesap sorulmaz
Sen kendi çevrende dönseydin gönül Coşkun aktı diye nehir yorulmaz Sen kendi harında dinseydin gönül Gün olur gerçekler yere serilir Oklar atılırken yaylar gerilir Demire kor iken suyu verilir Sen kendi tavında sönseydin gönül Ölüm kapı çalar yürek dinermiş Korkak gölgesinden bile sinermiş El atına binen erken inermiş Sen kendi atına binseydin gönül SEMAHİ kartallar hep yüksek uçar Neden derde gama olmuşsun duçar Bu kadar mağrurluk başa dert açar Sen kendi katına inseydin gönül Yazar Erol Duran |