Neden geldim bu dünyaya
Sanki dün doğmuşum gibi
Hayat insana her şeyi öğretiyor, değil mi ?
İster kabul et istersen kabul etme
Bir şekilde öğreniyorsun
Bu insanlar kim diyorsun bir an
Ben nereden geldim...

Kimle yaşıyorum, bu çocuk kim, benim mi diyorsun
Bu evler bu bahçe, güller evin önünde bir iskele
Kayık hazır çalışmaya git gidebileceğin kadar uzaklara
Seni bir arayanın mı var
Sevdiklerin bunlar mı ?
Ne zaman sevmişim sanki
Neredeyim evrenin hangi sayfalarında
Bu bir mecburiyet mi yaşamın
Düşündüren bu satırlarında
Dolaşırken sordum kendi kendime
Şu güzel sahil şeridinde...

Bana bir şeyler öğretiyor yaşadıklarım
Yaşıyorsan dolu dizgin yaşayacaksın da
Doyuncaya kadar sevmelisin bu hayatı
Günlerce sevmelisin birisini
Eğer o da seni seviyorsa
Kül tutmuyorsa uyandığında düşleri
Gözlerini açtığında yanında ise gözleri
Sana bakıyorsa...

Onunla sonuna dek mutlu olacaksın
İsterse bir papatya kadar sevgisi olsun
Dalsın en hücra damarlarına kadar
Yaşam özlemiyle doymalısın kollarında
Herkesi de seveceksin bu hayatta
Her şeyden nasibini alarak...

Her bir acı keder neşedir, insanı değiştiren
Yoluna koyan da bir kader çizgisi
Bu asla eğri bir yol olmamalı: Namusluca
Eğer insan isek
İnsanca yaşamalı bu hayatta

Behçet Bük 967/2.8.2015