Belki vazgeçer sevmekten ..
Gece geliyor
Işıklarını kapatıyor bir el odaların Çocuklar uykularında Yatsıyı bekliyor elinde tesbih Dudağında dua Sonra yastığı yılların yorgunu başlar.. Gözler yarılanmış, Işığı, sevinci,yarılanmış.. Ben ise şaşırarak bakıyorum Tepeden tırnağa siyahları geçirmiş maviye, Sanki matemde, sanki yok, sanki kör kuyu ... Belki unutur, susar, Belki vazgeçer bu kentin kıyılarından... Çekilir belki uzak okyanuslara alır götürür o şiir kokulu rüzgarlarını Sesler çekiliyor, el ayak çekiliyor , Bir tek mavi vazgeçmiyor Dökülüyor sabaha dek... Binlerce kez Herkes uyuyor Bir tek mavi... Sevmişken mavi gibi sevmeli ... |