huzur-u temmuZ
yağmur damlalı bir camdan sıyrılıp kurtuluyor,
taze günışığı. gözlerimi güneşe kapatıp hissedemiyorum varlığını demek, olmuyor. olmuyor an’ı yaşamak olmuyor ötesini berisini düşünmeden.. alışmışız bir kere. o halde yine yeni yeniden; bir kaygıyı muştulamak gerek yüreğime geceyi emmiş hecelerden. tutuyorum, görüyorum, duyuyorum, söylüyorum’un çokça dışında bir kristale kabza olmanın heyecanında ben varım demeden bende var’ın uzağında bizde olmalı’nın telaşında ben, kimliğimi arıyorum.. |
sevgimlle