Cenazelere katıldıkça hayatın bir gerçeği olan ölümü yani eceli kaleme almaya çalıştım.

Süre doldu artık, geldiyse zaman,
Ne yapsan, neylesen ecel beklemez.
Azraile asla geçmiyor aman,
Bir saniye dahi süre eklemez.

Ne yaşlıyı dinler, ne dinler genci,
Azrail anlamaz, şu senci-benci,
İster beyaz tenli isterse zenci,
Ne olursa olsun seni saklamaz.

Kâbus gibi gelir çöker üstüne,
Seslemen, ne eşine dostuna,
Bürünsen de kralların postuna,
Hak etmeyeni de asla haklamaz.

Ne ağayı bilir, ne de paşayı,
Şaşırmaz ki günü, haftayı, ayı,
Herkes sana dese ey kabadayı,
Yanlışlıkla başkasını yoklamaz.

Yüce Rabbim böyle kurmuş düzeni,
Ne mazlumu kalır, ne de ezeni,
Kuzu eder bu dünyada azanı,
Hiç kimseye fazla bir yük yüklemez.

Dertli, ecel şaşırmıyor sırayı,
Bilmez, malı-mülkü hem de parayı,
Hiç kimseye sürmez inan karayı,
Başkasına ait gülü koklamaz.

ERDEMLİ-20 Temmuz 2016 Çarşamba
Cafer AKSAY