yaşamak
yenileceğimi bildiğim,
bir savaşın içinde buluyorum kendimi sürekli aslında o kadar çok yaram var ki bu savaşa dair, hiç geçmeden sızlayan ama,onların acısı bile alıkoyamıyor, sanki gizli bir güç itiyor beni o yangın yerine bende,gönüllü gidiyorum seve seve... yanıyor ruhum bile ve sonra,yanacak bir şey kalmayınca kül olup savrulacağıma yeniden doğuyorum her gün,zümrüt-ü anka kuşu olup bu mücadele böylece devam edip gidiyor taa yüzyıllar öncesinden hemde cennette’miyim,cehennemde mi ödül mü,yoksa cezamı bu savaş bana peki ben kimim? zümrüt-ü anka kuşumu yoksa,vuslatın hasretiyle yanan bir garip kul’mu.... emine rezzan SİPAHİ |
Öğütülmeden olmuyor, sormak cevabın yarasıdır, tebrikler.