Tuzlada
gece karanlığı
yüreğimde
deli mavi aşkı nur
sensizliğin söylediği hasret bozlağı
yakar bitirir
gönlümün ormanlarını

aşkımız yatağını bulmuş
yüreklerimizde
elvan elvan renklere bürünmüş
aşkın hüzün mevsimi
sabahlarımda gülümseyen kelebekler uçsun istiyorum
ama hüzün kelebekleri öpüyor
yüreğimin yanaklarını
sevinç gözyaşlarım
sulasın istiyorum yüreğimi
ama sensizliğin kara bulutları
gam yağdırıyor mutsuzluk kokulu

bir Toros bozlağı
radyoda yankılanırken aheste aheste
ikinci şarkı benim şansım olsun diyorum
Müslüm babadan
“ölürsem kabrime gelme istemem” başlıyor
katıla katıla ağlıyorum

yüreğimdeki aşk volkanları
ardı ardına patlıyor
ruhumun suskun sevgiliye sitemi bu depremler
ve kara geceye isyan feryatlarında
başlar melankoli saatlerim
iki bin beşten beri
o sonbaharından beri
her gece