Dağınık Kent
sen gelince
sanki her şey yerli yerine oturacak şu dağınık masa şu toz toprak eşyalar bir türlü belini doğrultamayan kanepeler hiç kimseye yüz çevirmeyen şu kapı kapanmayan pencereler balkonda kurumaya yüz tutmuş çiçekler sen gelince sanki her şey yerli yerine oturacak şu dinmek bilmeyen kalp ağrısı şu durmadan uykusu bölünen şehir orada burada yarım bırakılmış şiirler |