KÜL RENGİ GÜNLERUmut ektim güze inat bahçeme, Kar beyazı düşler serdim harmana… Hasret çektim öze hayat serçeme, Her alazı yelle verdim dumana… Aşk emzirdim yalnızlığa nefesle, Ak yelkende güle aktım hevesle, Gün geçmiyor hüzün yüklü kafesle, Yâr ayazı buz döşemiş limana… Bir eksiye tutsak düşmüş artılar, Hüzün ağır çekmez olmuş tartılar, Ben yanarım seyre durmuş martılar, Kes poyrazı can susamış dermana… Gün kül rengi gece ayrı eziyet, Sürer sabrım direncimdir meziyet, Günden güne hicran oldu vaziyet, Dil niyazı ezgi etti kemana… Cantekin der; ne bir haber ne bir ses, Seher vakti çık yollara sevda es, Geç kalırsan umudunu benden kes, Can aymazı adak eder zamana… |