DÜŞ VAKTİ ŞİİR OLDUĞUNDASevdam benim Hayat denen Yolda yorgunluğun bitmez Hepsi kırık dökük Dayanmalısın sımsıkı hayata... Boyun büken otlarım kucağımda Susuz yazlarında avunduğum ırmaklarım Direniyor göğsüm ıslak sabahlarına Gözlerimi feri söndüğü gece Kayboluyor hayaller düş tarlalarında... Gün ışır ve Uzayan yayla yolları saçlarım Büklüm büklüm sırma ocağında Yüzümü Islatan yağmurları görürsün Hangi durağındayız hayatın Boş ver belki diğerinde Bir şans daha deneyelim... Zamanı değil ki ineceğiz Kabahat mi mutluluğu arayışım Sevmek herkesin hakkı değil mi Ölmek öyle kolay değil Çekip gitmek bir çırpıda Yaşamaktı zor olan... Beklerken umutlarımızı Hangi duraktı hüznüm Baykuş bakışlarındaki ellerim Aşkın pervanelerine takılır durur gözlerim Ben artık gömdüm yazları Yorgunluğum sebepsiz değildi... İşte şiir konuşur bazen Ellerim dinler, dilim susmaz Düş vakti şiir olduğunda... Behçet Bük 1482/10.7.2016 |