selvidibi
gözlerinin asi rengi ,vuruyor!
söz gerilimi,ayrılıkların ihanet nutku kabiliyetsizliğine dili tutuluyor! aşkperest bir sancı ,günün belirli,belirsiz saatlerinde yüzümün sol tarafına nakışlanan ,ecel fermanımı yokluyor.. yoksulluğum , kalbinin masmavi ormanlarında yalın ayak ,anadan üryan ,çıplak çocuklarla! kar topu savaşına tutuşuyor.. yeniliyor! heyecanına ,yenik düşüyor!! saçlarının samanyolu bağı ,çözülüyor.. uzun bir yol molası sonrasında, yüzünün ’’menekşe çiçekleri’’açıyor. kalbin kaybolduğu,ormanda cesaretleniyor. love’ adında bir ,masal ruhunun derinliklerine iniyor.kalbine dokunuyor!! güzelliğinin cep aynası , çatlamış dudaklarının,tuz artığı kabahatlerini resmediyor. inanmak istiyor! lal yüreğinin ,huzur mabedinde gezinen ’’deli yürek’’ kimsesizliğini sorgulayan bu yabancı mutluluğa.. adın sır gibi düğümleniyor. beynimin en akıl almaz ,uçurumunda intihara sürükleniyor! gülüşünün merhameti yok !! sote bir boşlukta bizi gözetliyor.. kalbinin ’eli kanlı süvari selvidibi korsanları’ |