İmdat istenen bir tablo ile karşılaşınca bu satırlar çıktı ortaya.

Garip gönlüm bir an düşünce dara,
Sığınacak tek bir liman aradı.
Geçmedi yürekte kanayan yara,
Gözünde kaldı bak bütün muradı.

Çok çırpındı, sesin duyan olmadı,
Çaba sarf edecek gücü kalmadı,
Kaybeden sormadı, bulan almadı,
Bu durum hep zalimlere yaradı.

Ne yapsın ki, yalnızlıktı kaderi,
Tükenmedi bu gönlünün kederi,
Şaşırdı, bilmedi olduğu yeri,
Bütün eşi-dostu, O’ndan ıradı.

Tutunacak bir tek kalmadı dalı,
Sereceği ne kilim var ne halı,
Tarumar olunca saçı-sakalı,
Ne bakım yapıldı, ne bir taradı.

Bir an titredi ve kendine geldi,
Ne ağlayabildi, ne de bir güldü,
Dertli, baktı medet uman bir eldi,
Dertler ard-ardına sanki türedi.

ERDEMLİ-15 Haziran 2015 Pazartesi
Cafer AKSAY