4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1083
Okunma
Sevilince masumlaşıyor insan,
Kalbi gogus kafesine sitem ediyor,
Sanki özgürlüğünü kısıtlayan oymuş gibi...
Sevilince unutuyor insan,
Kendine verdiği tüm sözleri.
Kendine ihanet ediyor yani,
Tek düşmanı kendiymiş gibi...
Sevilince korkuyor insan,
Bir rüyaya dalıyor,
Her an uyanacakmış gibi...
Sevilince susuyor insan.
Bende diyemiyor,
Sanki günahmış gibi...
Çünkü sevilmeye alışkın değil insan,
Sevilmek hakkı değilmiş gibi...
Rümeysa KOCAGÖZ
5.0
100% (4)
Cevap Yaz
