Işığın şefkatli parmaklarıIşığın şevkatli parmakları Eylül okşuyor saçlarımı her telini okşuyor öpüyor saçlarımın mayışıyorum Eylül sen misin senin ellerin mi senin parmakların mı ışığın parmakları sessizim kederliyim fena kederliyim ama yalnız değilim her anımda her yanımda sen varsın hiç olmadığın kadar yanımdasın gitmedin gidemedin seni büsbütün gönderemedim zaten git me de bir daha zaman mı var ne zaman ne zaman o zaman ışığın öpecek bilirim kederlerimden ben sensiz kaldıkça hiç öpmediğin kadar çokça özledim derinden çook derinden kalbimde bir sızı var çok kederliyim seferiyim gidip gidip geliyorum kürkçü dükkânıma geceleri ipeklerle boğuyorum onlar beni boğmadan boğmalıyım seferiyim yalnızlığımın yolculuğuna böyle güneşli sessiz Eylül günlerinde ilk yazlardan kalma bir şey var anlatamıyorum güneşe bakıp seni okuyorum ışığın parmakları öpüyor düşüncelerimden özlemlerimden neden gitmiyorsun gecelerimden neden yalnızlığıma bakıp korkuyorum seni kaybettiğim gibi o da terkedecek beni seferiyim bu kez yolculuğum sana sana sana sana sana gideceğim sen gitmesen de sessiz bir gemi gibisin karartma ışıklarını bekliyorum ıssız limanındayım hep sen vardın günaydınım hep sen vardın dünya durmuştu ve dünya kurulalı böyle bir aşka şahit olmamıştı sen de sen de yüzyıllık aşklarımdan birisin sen delisin benim en üzgün anlarımda sen vardın hep sen vardın ama rollerimiz rol modeldi gitme gitme seferiyim aşk’ına sana geleceğim özlemlerimle git git git me git me de 14/Eylül/2012/Cumartesi/Bodrum Yüksel Nimet Apel |
Kalemin daim olsun
_________________________________Selamlar