İŞKENCE
anneciğim
çok şey değişti senden sonra ben örneğin büğüdüm kocaman oldum bir fiziğim değildi değişen beynim değişti örneğin gözlerim farklı görür kulaklarım farklı işitir oldu yüreğim büğüdü yüreğim yüzlerce fidan dikildi binlerce tomurcuk açtı yüreğim hani geceleri uyuyamazdım ya anne koynunda yatardım ya korkudan nice zındanlar gördüm anne karanlıktan korkmuyorum artık soğuklar da üşütmüyor beni nice buzullar eritim koynumda hani ceryene dokunma derdin ya anne çarpar seni yakar kül eder derdin ya ve yüklendi şah damarıma kadar çarptı beni yaktı kül etmedi ama bedenim ateş yüreğim su oldu bedenim ateş yüreğim toprak oldu yandıkça bedenim su serpti yüreğim toprak serpti söndü kül olmadı bedenim ve anne ben beklemenin ne olduğunu da öğrendim beklememenin de yemeğimi beklerim beklemem veya unuturum açlığımı bi cıgara olur yemeğim bazen bir hayal bir rüya bir fasıl dayak veya bazen bir çığlık bazen bir sessizlik bazen de küfür olur kahvaltım yada öğlen yemeğim bazen soğuk bazen ceryen bazen de karanlık olur kahvaltım ya da akşam yemeğim dayanırım bir vakit bir vakitte ağlarım kahkaha atarım bir vakit tükürürüm yüzlerine düşerim sonra onlar öldüğümü sanırlar yılmaz YANARDAĞ |
koynunda yatardım ya korkudan
nice zındanlar gördüm anne
karanlıktan korkmuyorum artık
soğuklar da üşütmüyor beni
nice buzullar eritim koynumda
............................
Yürekten kutlarım şiirinizi
Güzeldi
Anlamlıydı
Yüreğinize sağlık