Saklı Güneş, Korkak Mavi, Tutsak Mor
Havalardan önce gözleri kirlendi insanın
Hakikatleri göremez oldu Kirli gözler buğuladı havayı Yıldızlar bizlere görünmez oldu… Gelecekti ve götürecekti Zamanın getirileri yıldızları götürdü bizden Adeta zamana ruhumuzu kurban verdik… Çağdaş ve ruhsuz bir geceydi Dünya sustu ve yavaşladı Sesin ötesindeki sessizlikten Bir ses duyuldu Bir anons Bir ileti Bir mesaj Ruha dokunan bir tebliğ belki Kavruk bir babanın nasihati Mutlu olmak kaygımı çekip aldı içimden Başka dünyalara açtı beni Susmanın ve susamanın özlendiği dünyalar… Baskın ve vakur bir gündüze uyandık Hayatın tekdüzeliği Yüzümüze vurdu kasvetini Şiir anlamını yitirdi Sözler kifayetsiz Konuklar davetsiz Davetler icabetsiz kaldı… Hoyrat hayat hiç bu kadar canımı yakmamıştı Özlem ve acıyı hiç bu kadar aramamıştım… |