IŞIĞIN BUNALIMI, BİTİKLERİN ŞARKISI
Sabahın karanlığı içime ışıklar saçtı.
Neden bu kadar yakın ki dedi kurbağa.. Balıklar kadar uçkun, ve yıldızlar... Akşamın gözü yıldızlar... Uçarken bir şarkı, balığın karnında. Sessiz keçiler tef çalıyordu. Yitik ruhların ormanı.. Neden çiçekler bu kadar karanlık? Sabah, yildizlarin düşlerini çaldı. Ama neden bacakları titriyor? Usanmış kayalar çok yorgun. Bitkinlik yüzüne vurmuş çığlıklar atan ruzgarın. Sis ve duman... yok artik şarkı söyleyen sabah burçakları. Ve sonra... yiten yıldızların yerini, sabahın zevali aldı.. yeni bir eski... eski bir yeni mi? İşte bu... hep bitenlerin tekrarı ve sonu takip eden bitikler. Ismihan meryem |
bu güzel şiir dost kutlar sevgiler sunarım...