ihanet çemberinde allak bullak olduğum gün
dert çukurundan hiç çıkamadım ki
bir tahammülsüzlük sıcaklığı var kavuran
çıkar ve sükse araya girdi gireli
ters yüz oldu emekler bir vuslat beklerken
herkesin burnu Kafdağı’nda erişmek ne mümkün
herkes haklıyım derken
beni çıkarmadılar suçlarının içinden
iyi ki hafızamı kaybetmedim
gözleri mi hiç çektirmedin ki üstünden

köhnemişlik sürülmemişken eline yüzüne
biraz ar edep yoklardı yüreğini
fitne sardığı an belleğini
kökten düzenbaz oldu tüm hareketler
oysa önceleri şüpheler dürt müyordu beni
ne zaman ki duygular körel diler
gecemin hiç geçmedi ki zamanı
başımı zapt edemez oldu bu beden
oysa ki bir derya dolusu sevgi taşırdı yüreğim
o açık kollar aşkla koşup gelirken

her vakit bir sorumlukla koruyup kollarken seni
çürüttüm tüm arzularımı
ve bu duygu dolu bedeni
yalanların başladığı andı yalnızlığa gömüldüğüm
bilemedin neden sevilir bir maşuk
bu kadar kovulacaktı ise gerçeklerden
el ele tutmanın ne gereği vardı
görüşte bildiklerim görmediklerimin hışmına uğradı
tüm belleğim fırttı oraya buraya koşmaktan
senle bile kalbim yalnızlıkları oynadı
isyanımın azabında kaldım kandırılmaktan
bıktım usandım ve de yıldım savrulmaktan


yüreğimin bin bir parçası bir araya gelmedi hala
vücudumu saran hicranların verdiği sıkıntıdan
biçare kalmış bahtın çekilmez oldu yükü
kurtulurum belki kaçıp da gitseydim senden
haberin bile olmaz yok oluşumdan
soktuğun o kahırlar vurmuştu ya yüreğimden
ve içimde ki korkunun telaşıyla vuslat panik atak oldu
tümüyle en dayanılmazı da buydu esasta
şu an var oluşunu bile aklıma getiremiyorum
dilimi yutup çektim her şeyi sineme tiksinerek
sustum esas yerine can havliyle havale ederek


en sonunda gördüm ki bu şehir bana göre hiç değil
illa ki insanlığı öğrenmediği müddetçe maşuklar
ve sahtekarlığa galebe çalmadıkça vefalar
ta ki ömrüm kopmadıkça bu hayattan
bir daha havası bile bana haram olsun
artık kimseye muhtaç da değilsin
önün-arkan ve sağın-solun apaçık oldu hürsün nasılsa
ondan değil midir ki
sen benden kopuk vurdum duymaz yaşarsın zifoslar’da
ben beni senin bilemediğin denli tartıp da biçtim esastan
sıla beni beklerken ne işim varmış ki buralarda

bundan gayri asla ki
geleceğim geçmişimden kopmuşken
ne olur hiç karıştırılmasın ki
asla küllerim bir daha yeniden közleşme’sin
oysa ki senin
belki de çok yakında kopacak kızıl kıyametin
sen hala daha inatla çirkefinde debelenirken…



(25.06.2016) AZAP…